Z wielkim żalem i smutkiem zawiadamiamy, że 5 maja br. odszedł nasz Kolega

ŚP. Roman Hasslinger

współzałożyciel „Solidarności” w 1980 r. i przewodniczący Komisji Zakładowej w Zespole Szkół Elektryczno-Mechanicznych w Nowym Sączu, 

internowany  13 grudnia 1981 r. do 5 marca 1982 roku w Załężu,

członek Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Nowym Sączu,

współzałożyciel i działacz Klubu Inteligencji Katolickiej w Nowym Sączu.

Odszedł od nas serdeczny przyjaciel, niezwykle życzliwy i prawy Człowiek.

Pozostanie na zawsze w naszej pamięci.

Rodzinie składamy wyrazy głębokiego współczucia.

Małopolska „Solidarność”

Hasslinger Roman Władysław – ur. 21 września 1932 r. w Krakowie. Absolwent Politechniki Krakowskiej, inżynier (1954) i Politechniki Warszawskiej (1957, magisterium). W 1946 roku ukarany relegowaniem z Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie w związku z udziałem uczniów szkół średnich w strajku solidarnościowym ze studentami protestującymi wobec brutalnego rozpędzenia niezależnego pochodu w dniu 3 maja. W 1951 roku z uwagi na odbywające się egzaminy odmówił przyjęcia delegacji młodzieży z Chin, co stało się powodem do złożenia wniosku o wyrzucenie go ze studiów, mimo iż był starostą roku. W 1955 roku na własne żądanie wystąpił z ZMP. Brał czynny udział w życiu duszpasterstwa akademickiego, prowadzonego przez oo. Jezuitów w Warszawie.

Po ukończeniu Politechniki Warszawskiej podjął pracę w 1956 roku w Zakładach Mechanicznych „Ursus”, gdzie przepracował 20 lat. Jako początkujący inżynier brał czynny udział w uruchamianiu produkcji ciągnika C-325. W karierze zawodowej w Ursusie doszedł do stanowiska p.p. dyrektora technicznego ZM Ursus. Należał do Stronnictwa Demokratycznego. Mimo szantażowania przez Służbę Bezpieczeństwa, odmówił podjęcia współpracy.

Uczestnik robotniczych wystąpień w Ursusie 25 czerwca 1976 roku. Odszedł z ZM Ursus z uwagi na nerwicę, której nabawił się w rezultacie ciągłych konfliktów z Komitetem Zakładowym PZPR i ze Służbą Bezpieczeństwa.

Po przeniesieniu się do Nowego Sącza podjął prace w Zespole Szkół Elektryczno-Mechanicznych na stanowisku kierownika warsztatów szkolnych.

W 1980 roku organizator struktur nauczycielskiej „Solidarności” w Nowym Sączu i województwie nowosądeckim. Przewodniczący Komisji Zakładowej w Zespole Szkół Elektryczno-Mechanicznych w Nowym Sączu. Od stycznia 1981 roku do 20 grudnia 1981 r. rozpracowywany przez  SB w Nowym Sączu. Po wprowadzeniu stanu wojennego internowany 13 grudnia 1981 roku w KM MO w Nowym Sączu przy ul. szwedzkiej i od 14 grudnia 1981 roku w ZK Załęże k. Rzeszowa. W związku z ciężką chorobą został przewieziony do szpitala więziennego przy ul. Montelupich w Krakowie. Po trzech miesiącach leczenia, w wyniku interwencji Kurii Krakowskiej, został zwolniony 5 marca 1982 roku.

Po powrocie do pracy został zdegradowany ze stanowiska kierowniczego na stanowisko nauczyciela-instruktora zawodu.

Współzałożyciel i działacz Klubu Inteligencji Katolickiej w Nowym Sączu. W latach 1985-1989 współorganizator spotkań z działaczami opozycji, wykładów z zakresu historii i sztuki oraz spotkań dyskusyjnych.

W 1989 roku członek Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Nowym Sączu, zaangażowany w organizacje wyborów parlamentarnych (1989) oraz samorządowych (1990).

W 1992 rok po wygranym konkursie został dyrektorem Wojewódzkiego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli (późniejszy Wojewódzki Ośrodek Metodyczny), skąd w 1997 roku przeszedł na emeryturę.

Odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności (2012) oraz Medalem „Dziękujemy za wolność” (2016).

Źródło: A.Gliksman: Leksykon Ludzi Małopolskiej „Solidarności” Tom II.